پاراگلایدر، چتربازی، هنگگلایدر (کایت) و وینگسوئیت (لباس بالدار) هر کدام انواعی از ورزشهای پروازی هستند که برخلاف هواپیماهای موتوری، بدون پیشران (بیموتور) انجام میشوند. این مقاله معرفی و مقایسه کامل این وسایل و ورزشهای پروازی میپردازد. از مهمترین پرسشهای مرتبط با پروازهای بیموتور میتوان به «تفاوت پاراگلایدر و چتربازی»، «هنگگلایدر چیست»، و «وینگسوئیت چیست» اشاره کرد. که تصمیم داریم در این مقاله به آنها جواب دهیم

پاراگلایدر چیست؟
پاراگلایدر یا پاراگلایدینگ یک ورزش پروازی تفریحی-رقابتی بدون موتور است که در آن خلبان در زیر بال پارچهای نرمی در یک هارنس (صندلی) نشسته و با استفاده از باد و تودههای هوای گرم (ترمالها) به پرواز درمیآید. بال پاراگلایدر از چندین سلول خالی هوا تشکیل شده که شکل بالای آن با فشار باد باز و ثابت میماند. پرواز پاراگلایدر معمولاً با دویدن به سمت باد از سطح شیبدار انجام میشود در این روش خلبان بهآرامی از شیبی در کوه میدود تا بال با باد پر شود و کم کم با حالتی شبیه پرواز از زمین جدا گردد. نشست و برخاست پاراگلایدر نسبتاً نرم و آسان است و فقط به توان بدنی معادل دویدن نیاز دارد
در صورتی که علاقهمند به تجربه پرواز با پاراگلایدر هستید بدون نیاز به مهارت یا دانش قبلی، میتوانید پرواز تفریحی (تندم) با یک خلبان مجرب را امتحان کنید. این امکان در تهران (منطقه چیتگر و وردآورد) فراهم است. این تجربه علاوه بر ایمنی بالا، فرصتی مناسب برای آشنایی بیشتر با پاراگلایدر و تصمیمگیری برای ادامه مسیر آموزشی خواهد بود. برای اطلاعات بیشتر فقط کافی است با این شماره تماس بگیرید: 09121027794 یا 09128170515 تماس بگیرید
علاوه بر پاراگلایدر، نوعی دیگر از این ورزش به نام پاراموتور نیز وجود دارد که در آن از یک موتور کوچک پشت خلبان برای ایجاد نیروی پیشران استفاده میشود. پاراموتور این امکان را فراهم میکند که برخلاف پاراگلایدر، نیازی به استفاده از ارتفاعات برای شروع پرواز نباشد و خلبان بتواند از سطح زمین پرواز را آغاز کند.

چتربازی (سقوط آزاد) چیست؟
چتربازی یا سقوط آزاد (Skydiving) روشی است برای پایین آمدن از ارتفاع زیاد با کمک چتر نجات. در چتربازی، فرد با خروج از هواپیما یا بالون و پرواز آزاد در آسمان، در مرحله اول به صورت آزاد سقوط میکند و سپس چتر نجات خود را باز میکند تا با سرعت کمتری فرود آید. چتر نجات یک سازه پارچهای بزرگ است که درست برعکس بال هواپیما عمل میکند؛ یعنی طوری طراحی شده تا در هوا به کندی حرکت کند و سرعت سقوط را به حداقل برساند. پس از باز شدن چتر، خلبان با کشیدن دستگیرههای کنترلی میتواند جهت فرود را تنظیم کند اما کنترل پرواز نسبت به پاراگلایدر یا هنگگلایدر بسیار محدودتر است.

هنگگلایدر یا کایت چیست؟
هنگگلایدر (گاهی «کایت» نیز گفته میشود) یک وسیله پروازی بیموتور با بالهای ثابت و اسکلت فلزی است که خلبان به حالت آویزان در زیر آن پرواز میکند. هنگگلایدر که از دهه ۱۹۷۰ میلادی به صورت ورزش تفریحی محبوب شد، شبیه هواپیمای بدون موتور سبک با بالی مثلثیشکل و محکم است. برخلاف پاراگلایدر که بالی پارچهای دارد، هنگگلایدر بالی دارای قاب فلزی و بادبانی محکم است که شکل خود را به کمک این اسکلت حفظ میکند. خلبان در وضعیت خوابیده یا نیمهخوابیده در یک هارنس معلق زیر بال قرار گرفته و به کمک تغییر وزن بدن و جابجایی دسته فرمان، جهت پرواز را کنترل میکند.

وینگسوئیت چیست؟
وینگسوئیت یا پرواز با لباس بالدار، (با لباس خفاشی شناخته می شود) پرواز آزاد است که در آن خلبان یک لباس ویژه (مانند لباس خفاش) میپوشد که بین دستها و پاهای او پرههای پارچهای ایجاد میکند. این پرههای جانبی سطح بالدار بدن را افزایش میدهد تا نیروهای برآیی کافی برای پرواز فراهم شود. وینگسوئیت در اواخر دهه ۱۹۹۰ شکل گرفت و به دلیل شبیه شدن تجربه پرواز به پرواز پرندگان مشهور شده است. هنگام پرواز با وینگسوئیت فرد به حالت تقریباً افقی در هوا قرار میگیرد و با سرعتی بسیار بالا (بین ۱۵۰ تا ۳۵۰ کیلومتر در ساعت رو به جلو حرکت میکند؛ این ورزش در نهایت با باز کردن چتر نجات پایان مییابد.
مقایسه فنی (ساختار بال، کنترل، برخاست، فرود و مدت پرواز)
ویژگی | پاراگلایدر | چتربازی | هنگگلایدر | وینگسوئیت |
---|---|---|---|---|
ساختار بال | بال پارچهای سبک با سلولهای هوا که شکل آن توسط فشار باد حفظ میشود | چتر پارچهای که برای کند ساختن سرعت سقوط ساخته شده است | بال محکم و مثلثی شکل با اسکلت فلزی و بادبان پارچهای | بال کلاسیک ندارد؛ بدن خلبان در لباس بالدار عمل بال را انجام داده و پرههای پارچهای بین دست و پا ایجاد میشود |
تیک آف | با دویدن به سمت باد از زمین یا سرازیری کوه و بالا آمدن بال در اثر وزش باد یا کشش با وینچ. | پرش آزاد از هواپیما یا ارتفاع ثابت؛ ابتدا سقوط آزاد و سپس باز کردن چتر | دویدن در جهت باد از سرازیری یا کشش با وینچ. | پریدن از ارتفاع (هواپیما، کوه یا صخره) در حالت پرواز آزاد. |
لندینگ | نشست نرم روی پاها؛ سرعت فرود کنترلشده است. | فرود روی پاها با چتر باز؛ سرعت فرود معمولاً زیاد است. | نشست روی پاها یا زمین هموار. | پس از یک پرواز کوتاه، چتر نجات باز شده و فرود با چتر انجام میشود. |
کنترل پرواز | تنظیم جهت و سرعت با کشیدن دستههای ترمز (کنترل لبههای عقب بال) و تغییر وزن بدن. | تنظیم مسیر نهایی بعد از باز شدن چتر با کشیدن دستگیرههای کنترلی چتر. | کنترل از طریق تغییر وزن و فشار بدن روی هارنس و حرکت دسته مرکزی. | کنترل با تغییر وضعیت بدن (زاویه دستها و پاها)؛ امکان مانور محدود در پرواز آزاد. |
سرعت/مدت پرواز | سرعت معمول حدود ۲۵–۶۰ کیلومتر/ساعت امکان پروازهای چندساعته در مسافتهای بلند. | سقوط آزاد تا رسیدن به سرعت پایانی (~۲۰۰ کیلومتر/ساعت)، سپس فرود با چتر (چند دقیقه یا کمتر). | سرعت بیشتری نسبت به پاراگلایدر و تا حدود ۲۰۰ کیلومتر/ساعت امکان پرواز طولانی با نفوذ بالا در بادهای تند. | سرعت بسیار بالا (۱۵۰–۳۵۰ کیلومتر/ مدت پرواز کوتاه (چند ثانیه تا چند دقیقه). |
ایمنی و شرایط پرواز پاراگلایدر، چتربازی، هنگگلایدر و وینگسوئیت
- شرایط جوی: برای پاراگلایدر و هنگگلایدر، باد مناسب و ترمالهای گرم اهمیت زیادی دارند. چتربازی به ارتفاع پرواز هواپیما وابسته است و معمولاً در هوای صاف انجام میشود. وینگسوئیت نیازمند هوای آرام و دید خوب است.
- تجهیزات: هر وسیله تجهیزات ویژهای دارد: پاراگلایدر علاوه بر بال و هارنس به کلاه ایمنی و چتر نجات کمکی نیاز دارد. هنگگلایدر نیز به تجهیزات مشابهی نیاز دارد ولی بال آن فلزی و محکمتر است. در چتربازی چتر نجات اصلی و پشتیبان، لباس پرش و سیستم ناوبری ضروری است. وینگسوئیت علاوه بر لباس بالدار معمولاً چتر نجات اضطراری نیز دارد.
- مهارت خلبان: پاراگلایدر و هنگگلایدر برای خلبانان مبتدی قابل یادگیری هستند اما هر دو نیاز به آموزش و کسب گواهینامه دارند. وینگسوئیت بسیار تخصصی است و تنها خلبانان بسیار باتجربه که چند صد پرش چتربازی را پشت سر گذاشتهاند میتوانند آن را انجام دهند. چتربازی نیز بدون آموزش دقیق بسیار خطرناک است.
کاربردهای رایج
- پاراگلایدر: استفاده تفریحی و ورزشی (مسابقات مسافت و دقت)، گردشگری هوایی، فیلمبرداری هوایی و آموزش پرواز بیموتور.
- چتربازی: فعالیت تفریحی (اسکایدایوینگ، پاراسلینگ)، آموزش نظامی (پرش چتربازان) و در مواردی سقوط آزاد نمایشی. همچنین چتربازی تکنیکی در عملیات نظامی و فضایپرتاب کاربرد دارد.
- هنگگلایدر: ورزش و تفریح (پروازهای طولانی، آکروباتیک)، مسابقات و نمایشهای پروازی، آموزش پرواز بیموتور و صعود و نزول از ارتفاعهای قابل دسترس.
- وینگسوئیت: ورزشهای اکستریم و نمایشی (معمولاً با پرش از کوه یا هواپیما)، فیلم و مستندسازی تجربیات پروازی شدید، و بخشی از رویدادهای ورزشی حرفهای سقوط آزاد.
مزایا و معایب
- پاراگلایدر: مزایا: تجهیزات سبک و قابل حمل، یادگیری نسبتاً آسان و ایمنی مناسب برخاست و فرود نرم. معایب: سرعت کمتر و نفوذ پایین در باد.
- چتربازی: مزایا: تجربه هیجان سقوط آزاد. معایب: مدت پرواز بسیار کوتاه؛ کنترل محدود پس از باز شدن چتر و نیاز به وسیلهای دیگر مانند هواپیما یا پاراگلایدر برای پرش ار ارتفاع.
- هنگگلایدر: مزایا: بال محکم با قابلیت پرواز در بادهای قویتر دید وسیع خلبان. معایب: تجهیزات حجیمتر و سنگینتر؛ نیاز به فضای بلند شدن بیشتر.
- وینگسوئیت: مزایا: حس پرواز منحصربهفرد و سرعت بسیار بالا: نزدیکترین حالت به پرواز پرندهها. معایب: خطرناکترين ورزش پروازی (نیاز به چتر نجات اجباری)؛ یادگیری دشوار و تنها برای ورزشکاران باتجربه مناسب است.
در انتها باید گفت هر یک از این ورزشها ویژگیها و مخاطرات خود را دارند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد پروازهای بیموتور و ثبتنام در دورههای آموزشی میتوانید به باشگاهها و مراکز معتبر پرواز مراجعه کنید. آسمان شما را به تجربه پروازی هیجانانگیز با هر یک از این ورزشهای هوایی دعوت میکند! از اینستاگرام ما دیدن کنید
3 پاسخ
بسیار عالی و مفید بود
چگونه می توانم آن را بیاموزم!؟ لطفا راهنمایی
این 09128170515 تماس بگیرید