چرا روی خلبان پس از نخستین پرواز آب می‌ریزند؟ | جشن سولویی و آیین آب‌ریختن

شاید برای شما هم پیش آمده باشد که بپرسید: «چرا پس از نخستین پرواز، روی خلبان آب می‌ریزند؟»
در تمامی شاخه‌های هوانوردی از هواپیماهای مسافربری گرفته تا جنگنده‌ها، گلایدرها و پاراگلایدر نخستین پرواز مستقل (که در اصطلاح «سولو» نامیده می‌شود) نقطهٔ عطفی مهم در مسیر هر خلبان است.

پس از گذراندن آموزش‌های مقدماتی و انجام اولین پرواز بدون همراهی مربی، بسیاری از باشگاه‌های پاراگلایدینگ، از جمله باشگاه ضات آکرو، مراسمی ویژه برای این موفقیت برگزار می‌کنند. یکی از رسوم رایج، پاشیدن آب سرد بر سر خلبان تازه‌ سولو شده است؛ آبی که نماد تطهیر، تولد دوباره و خوش شانسی است.

این مراسم، که با تبریک و شادمانی همراه است، به‌عنوان نمادی از ورود رسمی خلبان به جمع هوانوردان حرفه‌ای شناخته می‌شود. جشن «سولو» نه‌تنها پایان یک مرحله آموزشی، بلکه آغاز فصلی تازه در مسیر پرواز و افتخار خلبان است.

تقویت اعتماد به نفس: عبور موفق از نخستین تجربه پرواز بدون همراهی، بار روانی دانشجو را کاهش می‌دهد و احساس خوداتکایی در او ایجاد می‌کند. برگزاری جشن سولو با تقدیر و تشویق جمع، همین حس مثبت را تقویت می‌کند.

احساس تعلق به جامعه‌ی خلبانان: این آداب و رسوم، خلبان تازه‌کار را در کنار دیگر خلبانان می‌نشاند و عضوی از جمع حرفه‌ای خلبانان قلمداد می‌کند. این جشن نمادی از گذار خلبان از وابستگی به مربی به استقلال فردی و ورودش به حلقه خلبانان است. چنین مراسمی با ایجاد یک پیمان معنوی بین خلبانان، حس تعلق خاطر و همبستگی را در هنرجو تقویت می‌کند.

کاهش اضطراب: اجرای مراسم سولو با استفاده از آب و شوخی همراه است و استرس ناشی از ترس از شکست را کم می‌کند.  ریختن آب سرد بر سر خلبان پس از پرواز انفرادی . این تجربه کمکی است تا خلبان با آرامش بیشتری یادبگیرد که از تحولات بعدی آموزشی استقبال کند.

تاریخچه و تنوع سنت‌های جشن سولویی

اولین پرواز انفرادی (سولو) به‌عنوان یکی از سنت‌های تاریخی هوانوردی، همواره با آیین‌ها و جشن‌های گوناگونی همراه بوده است. در آغاز دوران هوانوردی، این مراسم ساده‌تر بود و اغلب به تشویق یا گرفتن عکس یادگاری با هواپیما محدود می‌شد. اما با گذر زمان، رسم‌هایی چون بریدن پشت تی‌شرت هنرجو، انداختن خلبان در مخزن آب٫ نوشیدن آبجو، بازکردن شامپاین یا ریختن آب بر سر خلبان به‌عنوان نماد استقلال او شکل گرفت.

تاریخچه آب ریختن روی خلبانان پس از نخستین پرواز

همانطور که گفته شد یکی از شناخته‌شده‌ترین آیین‌ها، ریختن آب یا غوطه‌ور کردن خلبان در آب پس از نخستین پرواز مستقل است. این رسم که ابتدا در بریتانیا و کشورهای مشترک‌المنافع رواج یافت، امروزه در بسیاری از کشورهای جهان، از جمله ایران، با شور و اشتیاق اجرا می‌شود. رسم آب‌ریختن در شاخه‌های مختلف هوانوردی مانند هواپیماهای ملخی، جت‌های آموزشی و پرواز با پاراگلایدر نیز رواج دارد.

در باشگاه Zat Acro Paraglider هم چون، اولین پرواز مستقل رویدادی سرشار از هیجان و گذر از تمرین‌های زمینی و پروازهای کوتاه بوده از طرفی همبستگی میان هنرجویان و مربیان نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. هر یک از اعضا، به‌صورت نمادین آب بر سر او می‌ریزند تا «تعمید پروازی» انجام شود. در ادامه، این موفقیت با گرفتن عکس یادگاری، بریدن کیک و اهدا گواهی آموزشی جشن گرفته می‌شود.

شما هم می‌توانید آموزش پاراگلایدینگ را آغاز کنید و لذت سولو شدن را تجربه کنید؛ زمان را از دست ندهید و همین حالا با ما تماس بگیرید: 09128882647

 

واترسالوت (Water Salute)

در صنعت هوانوردی رسم نمادین و باشکوهی برای تقدیر، خوشامدگویی، یا بدرقه هواپیماها و خلبانان در مناسبت‌های خاص به نام واترسالوت (Water Salute) برگزار می شود، اما نحوه اجرا و هدف آن با مراسمی مانند آب ریختن روی خلبان پس از اولین پرواز سولو (که بیشتر شوخی و جشن است) متفاوت است.

نحوه برگزاری به این شکل است که ماشین‌های آتشنشانی فرودگاه در دو طرف باند، آب را به شکل کمان‌های بلند به سوی هواپیما اسپری میکنند.  این مراسم معمولا با اهداف زیر برگزار می‌شود.

•   بزرگداشت پروازهای تاریخی (مثلاً اولین پرواز یک شرکت هواپیمایی به مقصدی جدید).
•   تجلیل از خلبانان بازنشسته در آخرین پروازشان.
•    استقبال از هواپیماهای ویژه (مانند هواپیمای حامل مقامات بلندپایه).
• یا خوش آمد گویی و تقدیر از مسافرین هواپیمایی که افتخار آفریدند به طور مثال این رسم سال ۲۰۱۸ برای ملی پوشان تیم فوتبال بعد از بازگشت از روسیه انجام شد

این حرکت نمادی از احترام، ایمنی، و آرزوی موفقیت برای سفر است.