نقش آمادگی جسمانی در پرواز با پاراگلایدر
هنگام پرواز با پاراگلایدر، اندام‌های مختلف بدن درگیر می‌شوند. در زمان تیک‌آف، کنترل در هوا و لندینگ. عضلات پا، دست، تنه و کمر به کار گرفته می‌شن. کنترل صحیح چتر، نیاز به هماهنگی دقیق، قدرت عضلانی و انعطاف‌پذیری داره.
همچنین بسته به مدت پرواز، ظرفیت‌های هوازی هم اهمیت داره. خلبانان باید از استقامت قلبی–ریوی خوبی برخوردار باشن، تا در پروازهای طولانی دچار خستگی زودهنگام نشن. در مورد ایمنی و حوادث پاراگلایدر اینجا بخونید.
خطرات ناشی از نداشتن آمادگی بدنی مناسب
- برای خلبان: خستگی زودهنگام می‌تونه باعث بشه که تمرکز کم بشه و حتی باعث سانحه بشه.
- برای اطرافیان: مانورهای اشتباه ممکنه به برخورد با دیگر خلبانان یا آدمای حاضر در منطقه فرود منجر شه.
- برای محیط زیست: فرود اشتباه ممکنه به پوشش گیاهی آسیب بزنه یا زمین کشاورزی رو خراب کنه.
پیش‌نیازهای توصیه‌شده پیش از شروع پاراگلایدر
قبل از شروع بهتره یه چکاپ ساده بدین، تا بدونین بدن‌تون برای این کار آماده‌ست یا نه:
- تست‌های قلبی–ریوی
- ارزیابی قدرت عضلانی (به‌ویژه در ناحیه پایین‌تنه)
- بررسی انعطاف‌پذیری، و تعادل.
همچنین، می‌تونید با یه برنامه تمرینی ساده شامل تمرینات هوازی، کششی و قدرتی، بدن‌تون رو تقویت کنید. اگه می‌خواید دوره آموزش پاراگلایدر رو شروع کنید، آمادگی بدنی تو پیشرفت شما نقش خیلی زیادی داره. البته که بعضیا فکر میکنن فقط کافیه سبک باشی، ولی نه اینطور نیست.
پاراگلایدر برای چه کسانی مناسب نیست؟
اونایی که مشکل قلبی دارن یا مفاصل‌شون خیلی حساسه، باید حتما با دکترشون صحبت کنن. حتی اگه سالم به نظر میان. افراد با وزن خیلی بالا یا پایین هم لازمه بررسی کنن که آیا تجهیزات استاندارد برای وزن‌شون جواب میده یا نه.
اگه دنبال یه تجربه حرفه‌ای و ایمن از پاراگلایدر در تهران هستین یا دوست دارید با تاریخچهٔ پاراگلایدر بیشتر آشنا بشید، این لینک‌ها براتون مفید خواهد بود.
