راهنمای کامل مسابقات پاراگلایدر Race to Goal: تسک‌ها، ترن پوینت‌ها و امتیازدهی

تسک‌  و ترن‌پوینت

یک مسابقه پاراگلایدر از چندین تسک تشکیل می‌شود و هر روز یک task انجام می‌گردد، هرچند در مسابقات ماجراجویانه‌ای مثل Red Bull X-Alps ممکن است فقط یک task داشته باشیم که چند روز یا حتی چند هفته طول بکشد. اما معمولاً مسابقات XC یا race to goal حدود یک هفته برگزار می‌شود و هر روز یک تسک جدید تنظیم می‌گردد.

هر تسک از تعدادی turnpoint یا waypoint (نقاطی مشخص روی نقشه) تشکیل شده که باید با عبور از آنها خودتان را به هدف (goal) برسانید.  وقتی آخرین waypoint رد شد، باید به سمت هدف تعریف‌شده پرواز کنید. به زبان ساده، کسی که اول از همه از خط هدف یا همان goal  عبور کند، برنده است.

نقاط چرخش یا ترن‌پوینت‌ (TURNPOINT) چیست؟

ترن‌پوینت نقطه‌ای مشخص روی مسیر مسابقه است که خلبان‌ پاراگلایدر باید از آن عبور کنند و ورود خود را در آن ثبت کنند. یک ترن‌پوینت معمولاً شکل یک سیلندر فرضی با مرکز و شعاع مشخص تعریف می‌شود. خلبان‌ها باید وارد آن سیلندر بشوند و tracklog خودشان را داخل آن ثبت کنند تا امتیاز آن ترن‌پوینت برایشان ثبت شود. در گذشته سیلندرها تقریباً شعاع ۴۰۰ متری داشتند، اما در سال‌های اخیر سیلندرها بزرگ‌تر شده‌اند و به خلبان‌ها آزادی بیشتری برای انتخاب مسیر می‌دهند. به جای اینکه همه مجبور باشند از یک مسیر مشخص عبور کنند، خلبان‌ها می‌توانند مسیرهای مختلف را امتحان کنند.

همچنین در گذشته خلبان‌ها باید برای اثبات رد شدن از turnpointها از ساختمان‌ یا اشیای مشخصی روی زمین عکس می‌گرفتند؛ برای همین turnpointها معمولاً نقاط قابل‌شناسایی روی زمین بودند. اما امروزه از GPS استفاده می‌شود، بنابراین ترن‌پوینت‌ها لزوماً با نشانه‌های روی زمین کاری ندارند. مزیت این کار این است که ترن‌پوینت‌ها می‌توانند هرجایی تعریف شوند و طراحان تسک مجبور نیستند خلبان‌ها را به نقاط سخت‌ و خطرناک بفرستند.

مسیرهای بهینه‌شده

وقتی یک task را دراینسترومنت (ابزار ناوبری) خود وارد می‌کنید، دستگاه مسافت کل تسک را نشان می‌دهد. بیشتر دراینسترومنت‌ها همچنین مسافت بهینه (optimised distance) را هم نمایش می‌دهند. مسافت کل، مسافتی است که از مرکز تمام ترن‌پوینت‌ها رد می‌شوید. اما مسافت بهینه، کوتاه‌ترین مسیری است که می‌توانید با ورود حداقلی به لبه هر سیلندر و ثبت آن، پرواز کنید.

اجزای مختلف در یک تسک

علاوه بر ترن‌پوینت‌ها، یک تسک معمولاً یک start gate، یک speed section و یک goal دارد. همچنین زمان باز و بسته‌شدن launch window، زمان start، زمان بسته‌شدن goal و زمان فرود (land-by time) به شما اعلام می‌شود. تمام این زمان‌ها باید یادداشت شوند و دقیق فهمیده شوند. یک توصیه کاربردی این است که یک قلم و کاغذ با خودتان به هنگام بریفینگ ببرید تا همه چیز را یادداشت کنید.

START GATEها در مسابقات پاراگلایدر

اکثر تسک‌ها یک start gate دارند که به صورت یک سیلندر تعریف می‌شود و باید در زمان مشخص‌شده در آن وارد یا از آن خارج شوید (IN یا EXIT). یک بازه زمانی مشخص برای launch کردن وجود دارد که معمولاً حدود دو ساعت است. در بریفینگ اعلام می‌شود چه زمانی پنجره باز می‌شود و چه زمانی بسته خواهد شد، و شروع چه ساعتی است. معمولاً با یک بوق (hooter) روی محل تیک‌آف اعلام می‌کنند که پنجره باز شده است.

طراحان تسک‌ معمولاً حدود یک ساعت فاصله بین باز شدن پنجره و زمان شروع می‌گذارند تا همه فرصت داشته باشند تیک‌آف کنند، ارتفاع بگیرند و خودشان را در موقعیت مناسب برای ورود یا خروج از سیلندر شروع قرار بدهند.

سیلندرهای شروع معمولاً بزرگ هستند (حدودا تا شعاع ۳ کیلومتر) تا خلبان‌ها بتوانند بدون ازدحام در آن منتظر بمانند. طراحان تسک گاهی ترن پوینت‌هایی در مسیر شروع قرار می‌دهند که خلبان باید قبل از شروع از آنها عبور کند.

SPEED SECTION در مسابقات پاراگلایدر

وقتی از start gate عبور کردید، تایمر شروع می‌شود. این بخش speed section نام دارد. زمان‌گیری تا جایی ادامه پیدا می‌کند که به End of Speed Section یا همان ESS برسید. قبلاً ESS همان خط goal بود، اما به‌ خاطر مسائل ایمنی تغییراتی انجام شد و معمولاً حدود یک کیلومتر قبل از goal در نظر گرفته می‌شود. بنابراین خلبان‌ها مجبور نیستند نزدیک زمین با سرعت مسابقه دهند و می‌توانند راحتر تا goal بروند. البته با اینکه تایم در ESS متوقف می‌شود، باز هم باید از خط goal عبور کنید تا امتیاز زمانی‌ ثبت شود.

امتیازدهی در TASK در مسابقات پاراگلایدر

در ساده‌ترین حالت، اولین خلبانی که از ESS عبور کند (و بعد خط goal را هم رد کند) برنده است. نفر اول ۱۰۰۰ امتیاز می‌گیرد و بقیه شرکت‌کنندگان بر اساس زمانشان (اگر goal را زده باشند) یا براساس مسافتی که تا آن نقطه طی کرده‌اند (اگر task را کامل نکرده باشند) نسبت مشخصی از این امتیاز را دریافت می‌کنند. همیشه باید سیستم امتیازدهی مسابقه‌ای را که در آن شرکت می‌کنید بررسی کنید، چون ممکن است متفاوت باشد. بیشتر سیستم‌های scoring همچنین امتیاز lead-out به خلبان‌هایی می‌دهند که ریسک بیشتری کرده‌اند، جلوتر زده‌اند، خودشان ترمال‌ها را پیدا کرده‌اند، و در نتیجه خلبان‌هایی که عقب مانده‌اند و از ترمال‌هایی استفاده کرده‌اند که دیگران قبلاً در آنها ارتفاع گرفته اند (یا به اصطلاح pimping کرده‌اند) امتیاز کمتری می‌گیرند.

اگر هیچ‌کس یا تعداد کمی به goal برسند، آن تسک از کیفیت کمتری برخوردار است و امتیازش کمتر از ۱۰۰۰ خواهد بود.

امتیازدهی کلی (Overall Scoring)

امتیازهای همه تسک‌هایی که یک مسابقه را تشکیل می‌دهند با هم جمع می‌شوند و خلبان‌ها براساس مجموع امتیاز رتبه‌بندی می‌شوند. بعضی از مسابقات اجازه می‌دهند خلبان‌ها بعضی امتیازها را حذف کنند، تا آنها تشویق شوند ریسک کنند به‌جای اینکه همیشه با جمع (gaggle) حرکت کنند. این موضوع می‌تواند به سادگی حذف کمترین امتیاز بعد از تعداد مشخصی task باشد، یا اینکه از یک فرمول پیچیده استفاده کنند که همه امتیازها را در نظر می‌گیرد. باز هم تأکید می‌شود که باید دقیقاً بفهمید سیستم امتیازدهی مسابقه‌ای که در آن شرکت می‌کنید چطور کار می‌کند. با وجود امکان drop کردن یک تسک، روز بد لزوماً تأثیر منفی روی امتیاز کلی‌ نمی‌گذارد.

اگر تازه وارد مسابقات شده‌اید، مهم‌ترین کار این است که از تسک‌ها یادداشت برداری کنید تا بفهمید باید چه کاری انجام بدهید. زمان بگذارید تا مطمئن شوید تسک را درست در instrument وارد کرده‌اید و بعد اطلاعات را با task board چک کند.  و سپس با بهترین توانتان پرواز کنید. چون امتیازها با هم جمع می‌شوند، ثبات و تکرار عملکرد خوب ارزشمند است. برای اولین مسابقه اصلاً نگران race کردن نباشد هدفت این باشد که مرتب به goal برسید، بعداً سراغ race بروید. و از همه مهم‌تر اینکه لذت ببرید و در مسابقه خوش بگذرانید. قطعاً چیزهای زیادی برای یاد گرفتن وجود دارد.